Deze monografie verscheen gelijktijdig met de retrospectieve over het werk van designicoon Jules Wabbes, welke op 17 oktober 2012 opende in Bozar.
Jules Wabbes staat bekend als een van de belangrijkste Belgische meubeldesigners uit de jaren ’50 en ’60. Naast het aanwenden van hoogwaardige materialen zoals tropische houtsoorten, brons en inox, worden zijn creaties gekenmerkt door een uiterst technische benadering van het ontwerp met uitgekiende details en een strikte maatvoering. Zijn ontwerpen volgen steevast een logische structurele opbouw, vaak met stalen voeten die houten elementen dragen. Hierdoor kunnen we zijn meubelontwerpen als kleine architectuurobjecten beschouwen. Niet vreemd hieraan is zijn samenwerking met architect André Jacqmain, waarmee hij van 1951 tot 1961 een ontwerppraktijk deelde. Het bekendste werk dat ze samen tekenden was het Foncolingebouw in Brussel, dat in 2001 werd afgebroken. De strikte modulaire opbouw van het gebouw kreeg een verlengde in het bureaumeubilair dat Wabbes in die jaren op punt stelde. Deze ontwerpen zijn stuk voor stuk klassiekers geworden en scheren hoge toppen op internationale designveilingen ; een aantal van zijn ontwerpen werd bovendien recent opnieuw in productie genomen.
Deze monografie verscheen gelijktijdig met de retrospectieve over het werk van designicoon Jules Wabbes, welke op 17 oktober 2012 opende in Bozar.
Jules Wabbes staat bekend als een van de belangrijkste Belgische meubeldesigners uit de jaren ’50 en ’60. Naast het aanwenden van hoogwaardige materialen zoals tropische houtsoorten, brons en inox, worden zijn creaties gekenmerkt door een uiterst technische benadering van het ontwerp met uitgekiende details en een strikte maatvoering. Zijn ontwerpen volgen steevast een logische structurele opbouw, vaak met stalen voeten die houten elementen dragen. Hierdoor kunnen we zijn meubelontwerpen als kleine architectuurobjecten beschouwen. Niet vreemd hieraan is zijn samenwerking met architect André Jacqmain, waarmee hij van 1951 tot 1961 een ontwerppraktijk deelde. Het bekendste werk dat ze samen tekenden was het Foncolingebouw in Brussel, dat in 2001 werd afgebroken. De strikte modulaire opbouw van het gebouw kreeg een verlengde in het bureaumeubilair dat Wabbes in die jaren op punt stelde. Deze ontwerpen zijn stuk voor stuk klassiekers geworden en scheren hoge toppen op internationale designveilingen ; een aantal van zijn ontwerpen werd bovendien recent opnieuw in productie genomen.
Zijn meubels stralen luxe en standvastigheid uit, ze zijn kloek maar verfijnd en het hoeft dan ook niet te verbazen dat hij met zijn bureaumeubilair één van de weinige Belgische ontwerpers was die een succesvol alternatief kon bieden op de gekende internationale modellen. Met zijn eigen productiehuis ‘Mobilier Universel’ speelde hij zo handig de monumentale architectuur van Hugo Van Kuyck, Pierre Guillissen, Christian Housiaux en Jacques Boccard een verlengde te geven in een van de best beveiligde publieke zones van het gebouw. De donkergrijze granieten bekleding van de muren, de statige kluizen met bronzen bedieningsknoppen en het goudkleurig geschubde plafond geven aan de ruimte een uitzonderlijke plechtstatigheid. Jules Wabbes refereerde zelf aan de rijkelijke bekleding en de monumentaliteit van Egyptische tempels, en het is inderdaad alsof men binnendringt in het sanctum sanctorum.
