De publicatie Second Opinion Over beeldende kunstsubsidies in Nederland beoogt een debat op gang te brengen over de betekenis en werking van subsidies voor kunstenaars in samenhang met de financiering en positie van de kunstinstellingen in Nederland.

Subsidies werden na de Tweede Wereldoorlog ingezet om de ergste financiële nood van kunstenaars te lenigen, nu lijken ze, in tijden van extreme welvaart, eerder een dempende in plaats van stimulerende werking te hebben. Na een paar decennia subsidiebeleid wordt het tijd om de uitgangspunten en de consequenties te heroverwegen en mogelijk te herijken.

Hebben de critici van het Nederlandse subsidiesysteem gelijk met hun beweringen dat het subsidiebeleid eerder middelmatige dan goede kunst bevordert, dat het de Nederlandse kunst aan werkelijke urgentie ontbreekt of dat het een enclave in stand houdt die zich buiten de werkelijkheid en het publiek heeft geplaatst? Zijn de subsidies te veel op het aanbod (kunstenaarsondersteuning) gericht en bevorderen ze te weinig de vraag (instellingen, publiek)? Zijn de subsidies, ondanks hun goedbedoelde inzet, uiteindelijk contraproductief?

De publicatie Second Opinion Over beeldende kunstsubsidies in Nederland beoogt een debat op gang te brengen over de betekenis en werking van subsidies voor kunstenaars in samenhang met de financiering en positie van de kunstinstellingen in Nederland.

Subsidies werden na de Tweede Wereldoorlog ingezet om de ergste financiële nood van kunstenaars te lenigen, nu lijken ze, in tijden van extreme welvaart, eerder een dempende in plaats van stimulerende werking te hebben. Na een paar decennia subsidiebeleid wordt het tijd om de uitgangspunten en de consequenties te heroverwegen en mogelijk te herijken.

Hebben de critici van het Nederlandse subsidiesysteem gelijk met hun beweringen dat het subsidiebeleid eerder middelmatige dan goede kunst bevordert, dat het de Nederlandse kunst aan werkelijke urgentie ontbreekt of dat het een enclave in stand houdt die zich buiten de werkelijkheid en het publiek heeft geplaatst? Zijn de subsidies te veel op het aanbod (kunstenaarsondersteuning) gericht en bevorderen ze te weinig de vraag (instellingen, publiek)? Zijn de subsidies, ondanks hun goedbedoelde inzet, uiteindelijk contraproductief?

Moet het anders en zo ja hoe? Deze vraag wordt voorgelegd aan verschillende mensen uit de wereld van de kunst, wetenschap en de markt, onder wie Maria Hlavajova, Sjarel Ex, Aernout Mik, Martijn Sanders, Els van der Plas, Rick van der Ploeg, Renée Steenbergen en Nicolaus Schafhausen. Met hun bijdragen wordt gezocht naar een nieuw elan dat de Nederlandse kunst ten goede kan komen.