David Geneste, Albert Gielen, Rick Wassenaar - L. van der Laan (1864-1942). J.A. van der Laan (1896-1966). Een katholieke architectenfamilie – rechtzinnig, maar veelzijdig en pragmatisch
Leo van der Laan (1864-1942) begon na een korte periode als meubelmaker in 1891 een architectenbureau in Leiden. De emancipatie van het katholieke volksdeel in de tweede helft van de negentiende eeuw ging onder andere gepaard met een grote bouwcampagne en Van der Laans bureau wist vanuit de katholieke instituties opdrachten te verwerven voor kerken, ziekenhuizen en scholen. Een andere belangrijke bron van opdrachten vormde de dynamiek van liet winkelapparaat in dezelfde periode: de markt maakte als belangrijkste goederendistributiecentrum plaats voor de winkelstraat. Dit bracht een enorme verandering in het stadsbeeld teweeg: uitstalkasten in de vorm van uitspringende vensters en transparante puien – Leo van der Laan speelde een grote rol in de transformatie van het Leidse gevelbeeld. Hij was opgeleid in de neogotische trant, die in katholieke kring veel aanhang vond, maar bediende zich ook van neoclassicistische en naderhand ook van Jugendstil- en Amsterdamse School-elementen. Drie zoons van Leo van der Laan zouden eveneens naam maken in de architectuur. Dom Hans van der Laan ontwikkelde zich tot een internationaal befaamd theoreticus en werkte als architect vaak samen met zijn broer Nico.
In deze publicatie komt naast Leo vooral zijn zoon Jan aan de orde, die vanaf 1921 nauw met zijn vader zou samenwerken. Hun gezamenlijke bureau verwierf nationale bekendheid door het winnen van de Eindhovense stadhuisprijsvraag in 1938. Jan van der Laan studeerde cum laude af aan de TH Delft en onderhield vanaf zijn studietijd een hechte band met zijn hoogleraar M. J. Granpré Molière, die een eenvoudige en in de traditie gegrondveste architectuur voorstond. Van der Laan toonde zich als ontwerper veelzijdig: in zijn jonge jaren zien we een orthogonale, expressionistische stijl, later zou hij onder invloed van Kropholler tot een romantisch traditionalisme komen. Na de Tweede Wereldoorlog doen modernere elementen hun intrede in zijn werk, mede als gevolg van zijn vele opdrachten in het kader van de Wederopbouw en de vraagstukken op het gebied van net moderne, grootstedelijke warenhuis, waarmee hij als huisontwerper voor C&A te maken had.
David Geneste, Albert Gielen, Rick Wassenaar - L. van der Laan (1864-1942). J.A. van der Laan (1896-1966). Een katholieke architectenfamilie – rechtzinnig, maar veelzijdig en pragmatisch
Leo van der Laan (1864-1942) begon na een korte periode als meubelmaker in 1891 een architectenbureau in Leiden. De emancipatie van het katholieke volksdeel in de tweede helft van de negentiende eeuw ging onder andere gepaard met een grote bouwcampagne en Van der Laans bureau wist vanuit de katholieke instituties opdrachten te verwerven voor kerken, ziekenhuizen en scholen. Een andere belangrijke bron van opdrachten vormde de dynamiek van liet winkelapparaat in dezelfde periode: de markt maakte als belangrijkste goederendistributiecentrum plaats voor de winkelstraat. Dit bracht een enorme verandering in het stadsbeeld teweeg: uitstalkasten in de vorm van uitspringende vensters en transparante puien – Leo van der Laan speelde een grote rol in de transformatie van het Leidse gevelbeeld. Hij was opgeleid in de neogotische trant, die in katholieke kring veel aanhang vond, maar bediende zich ook van neoclassicistische en naderhand ook van Jugendstil- en Amsterdamse School-elementen. Drie zoons van Leo van der Laan zouden eveneens naam maken in de architectuur. Dom Hans van der Laan ontwikkelde zich tot een internationaal befaamd theoreticus en werkte als architect vaak samen met zijn broer Nico.
In deze publicatie komt naast Leo vooral zijn zoon Jan aan de orde, die vanaf 1921 nauw met zijn vader zou samenwerken. Hun gezamenlijke bureau verwierf nationale bekendheid door het winnen van de Eindhovense stadhuisprijsvraag in 1938. Jan van der Laan studeerde cum laude af aan de TH Delft en onderhield vanaf zijn studietijd een hechte band met zijn hoogleraar M. J. Granpré Molière, die een eenvoudige en in de traditie gegrondveste architectuur voorstond. Van der Laan toonde zich als ontwerper veelzijdig: in zijn jonge jaren zien we een orthogonale, expressionistische stijl, later zou hij onder invloed van Kropholler tot een romantisch traditionalisme komen. Na de Tweede Wereldoorlog doen modernere elementen hun intrede in zijn werk, mede als gevolg van zijn vele opdrachten in het kader van de Wederopbouw en de vraagstukken op het gebied van net moderne, grootstedelijke warenhuis, waarmee hij als huisontwerper voor C&A te maken had.
